Rođena 1942. godine u Mostaru, glumu je završila na Akademiji za pozorište, film, radio i TV u Beogradu. Krajem 1969. godine stupa u ansambl Jugoslovenskog dramskog pozorišta kao jedna od takozvanih "Bojanovih beba" (Bojan Stupica).
Tokom dugogodišnje karijere, do penzionisanja 2000. godine, u JDP-u je ostvarila niz uloga, između ostalog i u predstavama "Kad su cvetale tikve " Dragoslava Mihajlovića (režija Boro Drašković), "Sumnjivo lice" Branislava Nušića (režija Mata Milošević), "Nagrada Hektora Kinteroa" (poslednja predstava Bojana Stupice, kojom je otvorena Nova scena JDP-a, koja je nakon njegove smrti ponela njegovo ime), "Buba u uhu Žorža Fejdoa" (režija LJubiša Ristić), "Pučina" Branislava Nušića (režija Dejan Mijač), "Sumrak Isaka Emanuilovića" Babelja (režija Ježi Jarocki), "Baal Bertolta Brehta" (režija Eduard Miler), "Mario i mađioničar" Tomasa Mana (režija i dramatizacija Nikita Milivojević), "Poslednji dani čovečanstva" Karl Kraus / Nenad Prokić (režija Gorčin Stojanović), "Gospođa ministarka" Branislava Nušića (adaptacija i režija Dejan Mijač).
Osim u Jugoslovenskom dramskom pozorištu, Vesna Latinger je ostvarila uloge i na scenama drugih pozorišta, kao i na televiziji i na filmu.
